Rozdział 05.

       Zatrzepotałam powiekami, kiedy starałam się usiąść, jednak ponownie zostałam pociągnięta w dół. Coś twardego i zimnego owinęło się wokół moich nadgarstków. Wyciągnęłam szyję i zobaczyłam grube, metalowe kajdanki oplecione na kostkach. Znowu. Jęknęłam.

          Opierałam się i wierciłam, ale to nie miało najmniejszego sensu, kiedy grube zapięcie pociągnęło mnie gwałtownie w dół. Byłam w pokoju, przykuta do łóżka. Na szczęście Harry nie był w zasięgu wzroku. Powiedział, że ma zadanie do wykonania i jeśli zrobię coś nie tak, to dostanę; cytuję ‘ostrą nauczkę’.

         Oczywiście nie byłam świadoma tego co robię i rzuciłam się na niego. Nie żeby mi na tym zależało, ale nie ufał mi, więc właśnie dlatego postanowił przywiązać mnie do zakrwawionego łóżka. Usłyszałam zamykające się drzwi, kiedy wyszedł i wtedy zaczęłam płakać. Kto by nie płakał? Zostałam w domu z najbardziej poszukiwanym przestępcą, przywiązana do łóżka, nie mogąc się bronić, sama za zamkniętymi drzwiami. Harry był najbardziej nieprzewidywalną, a zarazem niebezpieczną osobą na tym święcie, a ja byłam jego własnością, zabaweczką, lalką.          

         Na szczęście jednak nic mi nie zrobił, z wyjątkiem fioletowo niebieskiej malinki na szyi, pulsującej z każdym uderzeniem serca. Siedziałam tu parę godzin, ale w końcu się zmusiłam, aby zamknąć oczy i zasnąć.

                                                                       ~*~

        Gwałtownie się przebudziłam, gdy usłyszałam dźwięk tłuczonego się szkła na milion małych kawałeczków. Moje serce wraz z nagłym hałasem, zaczęło szybciej bić. Byłam zła, że zostałam obudzona. Denerwujące niebieskie światło błysnęło 3:48, powtarzalnie, sygnalizując teraźniejszą godzinę. Stłumiłam w sobie jęk, gdy usłyszałam śmiech, znajomy śmiech.

     – …Idiota, – usłyszałam krzyk, co przyprawiło mnie o ciarki. – Masz to posprzątać – Harry zakrztusił się kaszlem, powtarzając. – W tym momencie.

       Usłyszałam donośny łomot, przy którym jęknęłam.

     – Cholera! – Jego głos był stłumiony przez grube drewniane drzwi, jednak mówił bardzo głośno, jak gdyby był czymś sfrustrowany. – Nie mogę nawet się podnieść.

     – Harry co Ty ze sobą zrobiłeś? Musisz być gotowy na jutro, a siedzisz tu naćpany – głos spokojnie mówił zanim zesztywniałam. Wielu ludzi tutaj było?

         Ponownie usłyszałam kaszlanie Harry’ego.

    

      – Liam zamknij ryj i pomóż mi wstać bo za raz tutaj zasnę . – Po paru pomrukach domyśliłam się, że Liam pomaga wstać Harry’emu.

     – Cholera stary, masz przekrwione oczy idź lepiej się położyć.

       Harry pociągnął nosem – Nie, gra jeszcze się nie skończyła – wymamrotał i zaczął wydawać różne dźwięki, które z czasem zanikły. Nic więcej już nie byłam w stanie usłyszeć.

     –  Di María! Co ty do cholery robisz?! – zamarłam. Nie to nie może być jego głos. Zayn?  – To jest najgorszy bramkarz na świecie, a Ty przegapiłeś taką okazję! Co się do cholery dzieje?

     – Zademonstruje w jaki sposób bramkarz ‘uratował’ tą sytuację. – To brzmiało jakby ktoś wstał od swojego krzesła po czym upadł na podłogę. – Nawet nie trafił w pieprzony słupek! On po prostu…. upadł.

   

     – Nie mam gdzie spać – Harry jęknął swoim zachrypłym głosem. – Moja suka śpi, w moim łóżku – przewróciłam oczami. Zaczyna się.

     – Harry. – Liam zabrzmiał na zirytowanego. – One jest w innym pokoju, wystarczy pójść na górę. – Parę kroków stało się bardziej słyszalne.

       Kiedy drzwi się otworzyły, schowałam się pod kołdrą, a moje ramiona dziwnie się wygięły przez kajdanki.

    – Cóż muszę spać tutaj, łóżko w drugim pokoju nie jest gotowe  – Harry jęknął, potykają się przy wejściu do pokoju. Zerknęłam za kołdry i zmrużyłam oczy, patrząc przez gęste rzęsy. Od razu znajoma sylwetka powlekła się za nim.

    – To duże łóżko, – Liam parsknął śmiechem, – Zmieścisz się, a dziewczynie daj już spokój na dzisiejszy wieczór. Nie chcesz przełamać jej w pierwszą noc, prawda?

      Zayn ponownie krzyknął – Do kurwy nędzy, Real Madryt! Tylko wy umiecie zagrać źle w ostatniej chwili, tak?

       Drzwi się zamknęły, pozostawiając mnie sam na sam z Harry’m. Bacznie obserwowałam, jak boleśnie skrzyżował ręce na swojej piersi po czym pociągnął koszulę do góry, ściągając ją przez głowę.

       Przygryzłam wargę. Nad jego obwódką bokserek, wystawało kilka tatuaży, które znajdowały się przy linii V. Na ramionach miał ich parę, ale nie spodziewałam się, że aż tak bardzo. Obojczyk, klatka piersiowa, brzuch wszystko było przykryte ciemnymi tatuażami. Niektóre to jakieś cytaty, dostrzegłam jeden, na którym było ‘’I CAN’T CHANGE’’, a gdy się obrócił, patrzyłam jak jego napinające się mięśnie, ukazując tatuaże na jego opalonej skórze.

        Jeden od razu przykuł moja uwagę. Przypominał mój; średniego rozmiaru znak nieskończoności na karku. Różne kreski i wzory kształtowały znak, na który wskazywało kilka małych strzał. Pod nim było napisane ‘’I WILL SUCCEED’’ Odniesie sukces w czym? W znalezieniu mnie? Jeśli tak, to myślę, że udało mu się to.

       Jego duże ręce zaczęły odpinać pasek ze spodni. Wyciągnął go i rzucił na podłogę. Zesztywniałam, mocniej zaciskając powieki. Na szczęście nie zdjął majtek. Po chwili poczułam jak łóżko się ugina, starałam się zakryć ślady odsuwania się od niego. Harry chrząknął i westchnął, następnie przewrócił się na brzuch i zatopił twarz w poduszce.

      Po minucie lub dwóch Harry spojrzał na mnie. – Nie śpisz? – jego głos był głęboki i zachrypły, tak jakby bolało go gardło lub krzyczał. Przełknęłam ślinę, patrząc na jego zielone oczy wśród ciemności. Każdy mięsień w moim słabym ciele zesztywniał. Szczęka bolała mnie od zbyt długiego zaciskania.

       Harry... pomijając jego tatuaże, wyglądał normalnie. Gdyby nie jego ciemna postawa oraz przerażające myśli, wyglądałby całkiem normalnie. Nienawidziłam go; porwał mnie. W tym momencie byłam przerażona, ale chyba każdy by był. Ten człowiek zabił setki ludzi, jeśli nie tysiące. Z pewnością posiadał pistolet w tym pokoju. Nikt nie wiedział jak wygląda Harry Styles. Niektórzy ludzie myślą, że jest starym, dwulicowym dupkiem, który zabija dla przyjemności. Jednak on był młody. Nie wyglądał na więcej niż 20 lat, 2 lata starszy ode mnie i nawet wyglądał na gentlemana. Myślę, że gdyby nie miał tych wszystkich kolczyków i tatuaży, prawdopodobnie byłby całkiem przystojny. Dobra, nie mówię tylko o jego wyglądzie. Jest w nim coś takiego.

       Nie mówię banalnych pierdół takich jak 'Jego mama umarła, kiedy miał 11 lat i teraz chce się zemścić’, ale  może... możliwe, że stoi coś za jego ciemną stroną? Tak, istnieją dranie, którzy zabijają tylko dla rozrywki, jednak Harry był taki młody. Na pewno stoi za tym jakaś historia, ale on nigdy nie pozwoli mi wejść do swojego świata. Nawet jeśli staniemy się kiedyś bliscy sobie albo coś w tym stylu, wątpię, że powie mi prawdę.

       Powoli skinęłam głową, bałam się, że chwyci mnie za twarz i zacznie krzyczeć. Harry zgiął łokieć, aby użyć go jako podpórki na swoje ciało. Jedną ręką sięgnął do mnie, a ja ugryzłam język z płakania. Delikatnie założył mi kosmyk włosów za ucho. Zamknęłam oczy z wrażenia, jednak nie potrafiłam się odprężyć. Harry przysunął swoją twarz do mojej, uderzył mnie jego oddech, wyczułam alkohol, kiedy jego usta pocałowały moje czoło. Serce zabiło mi mocniej i westchnęłam. Przeczesał palcami moje włosy i objął mnie w talii, a następnie opadł na poduszkę.

       Był pijany. Tylko dlatego jest dla mnie miły, ale ... może mogłabym zawładnąć jego myślami.

     – Harry – zaskomlałam, kajdanki wbiły mi się w ręce. Szyja tak cholernie mnie bolała z leżenia w niekomfortowej pozycji i musiałam powstrzymać się od płakania.

     – Proszę – wymamrotałam, gdy usiadł – Tak bardzo bolą mnie nadgarstki. –  Mroczny wzrok Harry’ego powędrował na moje kruche nadgarstki, westchnął. Wyglądał, jakby walczył sam ze sobą, czy może mi ufać.

     – Chwila – wymamrotał, a ja oparłam się pokusie skoczenia w powietrze, chociaż nie było to nawet możliwe.

       Harry wyszedł spod kołdry.

                                                                         ~*~

       Kajdanki odpięły się, lądując z trzaskiem na łóżku. Harry położył je na stoliku nocnym, wtedy pomasowałam nadgarstki. Nie wymyśliłam jeszcze planu jak się stamtąd wydostać, gdy chłopak się odezwał, właśnie wtedy gdy zaczęłam myśleć, że nie jest taki zły, gdy jest pijany.

     – Nawet nie trudź się uciekaniem stąd – wybełkotał, a następnie władował się do łóżka, zaraz obok mnie. Odsunęłam się powoli, gdy nagle złapał mnie za rękę. Jęknęłam, druga ręka dotykała mojego uda. Harry pochylał się nade mną.

    – Drzwi są zamknięte – złapał moje dłonie i położył mi je za głowę – okno również. – Pochylił się, ciągle patrzył mi w oczy, następnie wpił się w moją skórę, tuż nad obojczykiem. Naprężyłam plecy, gdy delikatnie ssał. Kierował pocałunki coraz niżej, dla zabawy trzymał mój naszyjnik między zębami, który później opuścił mi między piersi.

     – Poza tym – jęknął, a już myślałam, że to koniec – Zawsze cię dostanę,  w taki czy inny sposób, – poluźnił uścisk i położył się z powrotem na plecach, zostawiając mnie ogłupioną i zmieszaną, co do cholery właśnie się wydarzyło?

     – Słodkich snów, kochanie.

→ ∞ ←

Cześć dziubki! Wytrwale dalej czytacie? Mamy nadzieję, że tak! Jak wrażenia po piątym rozdziale? Według mnie ten fanfiction z dnia na dzień i z rozdziału na rozdział jest bardziej fkjdghffj *.* 

Piszcie w komentarzach swoje odczucia. Data szóstego rozdziału, pojawi się niedługo na tablicy.

- Szanella <3