Rozdział 11.

     Coś nim rzuciło i natychmiastowo chwycił moje ramię w morderczym uścisku. Nieważne co powiedziałam, nie puszczał dalej ciągnąć mnie do pokoju.

     Co było z nim nie tak? Byłam w samym środku grania! Harry musi nauczyć się okazywać szacunek (to niemożliwe).

     Czy powiedziałam coś nie tak? Nic nie mówiłam.

     Może myślał, że próbuję uciec? Nie próbowałabym niczego dopóki nie zapomni o moim zamiarze wczorajszego wyjścia. Może za kilka dni. Nie zostanę tutaj nie ważne jak bardzo miły byłby nieznajomy. Mam dom. Wszyscy prawdopodobnie myślą, że nie żyję, czy coś.

     Harry rozmyślnie wepchnął mnie do pokoju, w którym się kiedyś obudziłam. Obróciłam się w tej samej chwili kiedy to zamknął drzwi uderzając nimi i wywołując głośnie BOOM, i zamykając je.

     Nic nie mówiąc patrzyłam jak przykłada czoło do drzwi z szeroko otwartymi oczami i zmarszczonymi brwiami. Jego ramiona opadły i westchnął rozchylając usta, pomału zamykając oczy.

     Jego jabłko Adama podskoczyło, gdy odchrząknął oczyszczając gardło.

     Oczy Harry'ego otworzyły się i dosłownie jęknęłam widząc jego mroczny wzrok. Piękna zieleń zniknęła, została zastąpiona pustką i czarną dziurą, trzymającą agresję, pasję oraz... żal...

     To nie był Harry, którego spotkałam godzinę temu.

     On powrócił.

    – Harry? – Starałam się mówić najdelikatniej jak mogłam, byle się na mnie nie rzucił.

     Zamiast odpowiedzieć powoli odwrócił głowę w bok, ale nie spoglądał na mnie. Harry lustrował drzwi głośno dysząc. Ostrożnie wstałam idąc do niego i powtarzając jego imię.

     Nerwowa położyłam mu dłoń na ramieniu. Myślałam, że na mnie nakrzyczy, ale nie zrobił tego.

     Harry obrócił się tak szybko, że nawet nie wiedziałam kiedy przygwoździł mnie do ściany, dopóki nie spotkałam jego ciemnych oczu. Westchnęłam spragniona powietrza, ponieważ ten kompletnie mnie go pozbawił przyciskając ręce do mojej piersi.

    – Co robisz?! – wrzasnęłam czując ogarniający mnie ból pleców – Ugh.. co się dzieje..

     Nie zdążyłam skończyć, ponieważ Harry wykorzystał swoją przewagę i przycisnął swoje miękkie usta do moich.

     Przez pierwsze sekundy byłam zaskoczona i po prostu stałam z szeroko otwartymi oczami. Nie wiedziałam co mam zrobić.

     Po pierwsze nie wiedziałam jak się całować. To był mój pierwszy pocałunek co jeszcze pogarszało sytuację. Bałam się, że obleję najgorzej jak tylko można. Po drugie, całowałam się z kryminalistą. Nie chciałam odpowiedzieć na jego pocałunek. Ale jak zaznaczyłam wcześniej, to był mój pierwszy i nawet nie wiedziałam co mam robić.

     Nawet jeśli, nie lubiłam Harry'ego. Jasne był dla mnie miły przez jakieś... kilka godzin, ale to go nie zmienia. Zbijał i mordował niewinnych ludzi. Był zabójcą. Wytrwałym cholernym złoczyńcą, więc nie obchodziło mnie jeśli był atrakcyjny, dalej zamierzam opuścić to miejsce.

     Kiedy próbowałam zrzucić z siebie Harry'ego jego dłonie złapały moje plecy i szyję podczas, gdy ten całował mnie jeszcze mocniej, wgryzając się w dolną wargę. Jego druga dłoń trzymała moje biodro w śmiertelnym uścisku. Poczułam jego chorobliwe ciepło bijące z jego ciała, gdy dotykał mojej skóry i wodząc po nadgarstkach. Jęknęłam dalej trzymając swoje usta przy jego, gdy mocniej przycisnął się ku mnie. Nasze biodra stykały się nie pozwalając mi się teraz ruszyć.

Zapiszczałam w jego objęciach, gdy jego ręka wsunęła się pod moją koszulkę i doszła do łuku piersi.

    – P-przestań – zdołałam wyszeptać, kiedy oderwał swoje usta od moich. Harry zaczął całować, sunąć ustami po miejscu, w którym szczęka łączyła się z moją szyją. Poczułam to irytujące uczucie, które spływało na mnie, gdy zaczął całować moją skórę. Czułam jak kolana się pode mną uginają, złapałam jego ramię myśląc, że upadnę.

     I wtedy usłyszałam najpiękniejszy ze wszystkich dźwięków – dzwonek do drzwi rozniósł się echem po domostwie.

     Harry zajęczał cicho i rozluźnił uścisk. Cofnął się i nawet na mnie nie spojrzał, gdy wychodził z pokoju, zamykając za sobą drzwi.

~*~

   

     Nie wiedział co robił. Jego pożądanie względem tej dziewczyny jest zbyt wielkie, aby mógł się powstrzymać. Głos w jego głowie nie przejmował już kontroli odkąd zamknął drzwi pokoju, z którego wyszedł. Pochylił się przygryzając wargę.

     Żałował tego, że mu się to podobało.

     Jednakże dziękował dostawcy pizzy za to, że był szybszy niż zwykle. Mógł stracić kontrolę i zrobić coś co nigdy nie sprawiłoby mu przyjemności. Emocjonalnej.

     Drzwi otworzyły się ukazując przystojnego, młodego chłopaka. Kiedy jego błękitne oczy napotkały mroczną zieleń Harry'ego, wiedział, że coś się kroi i załatwił sprawę szybko.

Punkt widzenia Harry'ego

    – Cześć stary – Troy uśmiechnął się. W dłoniach trzymał dwa opakowania z jedzeniem, z których unosiła się gorąca para – Kopę lat.

     Uśmiechnąłem się słabo i przytaknąłem.

    – Tsaaa... Miałam kilka przygód – spojrzałem na niego chyląc się w drzwiach. – Znalazłem swoją dziewczynę.

     Troy otworzył szerzej oczy. Rozejrzał się dziwacznie dookoła.

    – Żywą, prawda?

     Zachichotałem i przytaknąłem raz jeszcze.

    – Tak. Nie sądziłeś, że jestem wystarczająco duży, aby pomieścić w sobie dwa opakowania pizzy? – zażartowałem.

     Troy podał mi je, a ja poczułem ich palący gorąc.

    – Po prostu myślałem, że reszta chłopaków też tu będzie. – zacisnął usta. – Więc.. gdzie oni są?

     Wzruszyłem ramionami. – Prawdopodobnie znowu się opierdalają.

     Troy posłał mi uśmiech.

    – Cóż...dbaj o nią– mrugnął do mnie i powoli zaczął odchodzić.

    – Ile mam ci zapłacić? – zawołałem za nim, ale ten tylko mi pomachał.

    – I tak ci wisiałem za poprzedni miesiąc. – powiedział wchodząc na motor – Do zobaczenia.

     Wszedłem z powrotem do domu i położyłam jedzenie na ladzie, biorąc przy okazji jeden kawałek zanim ponownie z niego wyszedłem.

     Nie mogłem tam dłużej przebywać. Nie w tym momencie. 

 ___________________________________________ 

Witamy! :* Jezuu Harry przestraszyłeś ją! BRAWO STYLES! Tak jak mówiliście, nie skrzywdził jej, ale już prawie, prawie, prawie zaczynało być "gorąco", jednak sama autorka zaznaczyła w tym rozdziale cytuje" Przepraszam za krótki rozdział, aha i za to, że być może mieliście inne nadzieje co do tego rozdział (wiecie o co chodzi "brudne myśli") No szczerze, ja myślałam, że już coś więcej będzie, chodź na ten rozdział nie narzekam, bo również jest kjfdjdfjhdk. Evelyn przeżyła z Harry'm swój pierwszy pocałunek, choć brutalny to jednak z nim, jhdfhds. Sama jestem ciekawa co będzie dalej. W 12 rozdziale pojawi się Eleanor. Już się doczekać nie umiem, a wy? Jak oceniacie ten rozdział? Co sądzicie? Dodałam kilka nowych piosenek na blogach, jak uważacie, są w porządku? Do tego mam plan nagrania zwiastuna do tego FanFiction. Wgl dziękuje wam, za te wszystkie komentarze, opinie, za to że czytacie, jesteście najlepsi ! :* 

  → ∞ ←

Do tego chcę was zaprosić na mój osobisty blog (o mnie, modowy, itp) > KLIK  
Jeśli chcesz być informowana/y o rozdziałach wpisz się do zakładki 'Informowani' >>> KLIK