Rozdział 14.

     Harry, nigdy nie zmieni się dla kogokolwiek. Nigdy.

Eleanor POV

    – Ała, uważaj ! – rzuciłam do Louisa, kiedy popchnął mnie na drzwi samochodu.

    – Zatem, pośpiesz się – warknął pod nosem, a ja miałam ochotę kopnąć go w goleń.

     Zatrzymałam się, nie żeby go wkurzyć, ale po prostu chciałam się dowiedzieć co zalazło mu za skórę. Louis ignorował mnie przez całą jazdę samochodem i za każdy razem karciłam go, gdy kazał mi być cicho.

    Louis obrócił się na pięcie i spojrzał na mnie. – Co ty wyprawiasz? – powiedział, przechylając głowę na bok. Zatrzymał się.

    – Co się z tobą dzieje? Rano byłeś całkiem normalny – wzruszyłam ramionami. – Louis, co się dzieje? Czy zrobiłam coś źle?

     Louis pokręcił głową. – Nie, nie – powiedział cicho, patrząc na ziemię, zrobił kilka kroków w moją stronę. - Oczywiście, że nie. Przecież to ja tu jestem mordercą.

    – Co do diabła? – Co to znaczy? – westchnęłam sfrustrowana. – Tak, jesteś przestępcą, ale przecież wiem, jaki jesteś w środku.

    – Masz na myśli nieczuły? – zasugerował chłopak, mrużąc swoje niebieskie oczy. – Okrutny? Niebezpieczny? Nie mogę uwierzyć, że tak o mnie myślałaś, nawet po tym jak traktowałem cię dobrze. – Chłopak zrobił parę kroków w moją stronę, między naszymi twarzami były jakieś 3 cm przerwy. – Czy kiedykolwiek widziałaś sposób w jaki Harry obchodzi się z Evelyn? – Louis zapytał, patrząc mi w oczy. Czekałam na to, co miał zamiar powiedzieć. – Hm? W dniu, w którym okradliśmy bank; ona tam była, związana w samochodzie, bo Harry nie chciał jej stracić.

Louis wspiął się na schody przed domem. Nie podążałam za nim, po prostu patrzyłam, jak otwiera drzwi kluczem. Obrócił się, wzdychając. – Harry jest zaborczym dranie, ale czy ty... – pokazał palcem w moim kierunku – naprawdę myślisz, że jestem tak zły jak on? – Gdy nie odpowiedziałam, Louis opuścił ręce z frustracją. – Cholera, Eleanor! Właśnie powiedziałaś, że wiesz jaki naprawdę jestem! Zaufałem ci! Myślałem sobie, Może, jeśli będę dla niej dobry, pewnego dnia mnie polubi, a później... ty nazywasz mnie mordującym draniem! To mnie zabolało!

    – Nigdy cię tak nie nazwałam! – wrzasnęłam, krzywiąc się. – Wiem, że taki nie jesteś! Jeśli byś był, to dlaczego do cholery byłbyś taki wspaniały i miły dla mnie? Przestań wymyślać jakieś bzdury na temat moich myśli o tobie. Porwałeś mnie, wepchnąłeś się do mojego życia, ale teraz jestem szczęśliwa.  

     Louis zaśmiał się złośliwie. – Nie ty jesteś od decydowania – powiedział oschle, na jego zranionej twarzy pojawił się fałszywy uśmiech. – Słyszałem, jak mówiłaś Evelyn, żeby się trzymała ode mnie z daleka.

     Zanim zdążyłam odpowiedzieć, Louis zmrużył oczy. – Cholera– zaczerpnął powietrza – Zapomniałem telefonu u Harrego.

     Złapał mnie za ramię i wepchnął mnie do domu. – Co robisz? – zawołałam i patrzyłam z okna, jak zamyka drzwi na klucz. – Louis! – uderzyłam pięściami w drzwi. – Pozwól mi iść z tobą!  

     Ugh, co do diabła?

Evelyn POV

     Zamiast zabrać mnie do pokoju, w którym byliśmy przedtem, Harry wdrapywał się po schodach, ciągnąc mnie za sobą. Nigdy nie byłam na piętrze i byłam przerażona, że zobaczę martwe ciała w każdym pokoju.

     Oczywiście, przesadzałam. Jednak pokój Harry’ego był przerażający.

     Gdy otworzył drzwi, zostaliśmy powitani ciemnością. Jego pokoju pachniał wodą kolońską i dymem. Zobaczyłam kilka plakatów na ścianach, ale nie mogłam ich przeczytać; światło za drzwiami tylko trochę oświetlało pomieszczenie. Zauważyłam również ogromne łóżko, masywne i wyglądające na wygodne.

     Harry wepchnął mnie przez drzwi i zatrzasnął za sobą. Pokój znowu ogarnęła ciemność, a ja westchnęłam ze świadomości. Nasza dwójka była całkiem sama. Harry był pijany i wściekły.

     Słyszałam jak serce mi bije. Nigdy nie chciałam umrzeć, myśląc, że to bezużyteczne, gdyż wierzyłam w życie pozagrobowe – ale teraz, modliłam się o to. Wolałabym umrzeć, niż być z Harrym.

     Okej, wiem, że właśnie powiedziałam to wszystko, ale nie mogę zaprzeczyć, że świetnie całował. A może to wszyscy tak całują. Ale jak do cholery mam to wiedzieć? Nigdy nie całowałam się z nikim, poza nim. JEST TAKI PIĘKNY. Anioł w przebraniu.

     Jedną ręką przytrzymywał moją przy jego szyi. Nie protestowałam, ale nie objęłam go tak, jak tego chciał. Środek dłoni dotykał jego szczęki, palce trzymałam na karku. Nie oddawałam mu pocałunków, pomimo wszystko ten moment był bardzo ponętny.

     O mój Boże, co ty mówisz? Podoba ci się to? Moja podświadomość odezwała się z obrzydzeniem, a ja nie mogłam zgodzić się bardziej.

     Część mnie nie chciała mu się oprzeć. Jeden pocałunek. Kogo to może zranić?

     To zrani Ciebie, Evelyn. Harry zrobi to, czego się bałaś najbardziej. A jeśli poczuje, że oddajesz mu się, pomyśli, że tego właśnie chcesz.

     Wzdrygnęłam się i odchyliłam głowę do tyłu, ale Harry - będąc natrętnym idiotą, którym w zasadzie był - zaczął całować mnie mocniej, więc moja głowa dotykała ściany.

     Evelyn Bale! Całujesz najbardziej niebezpiecznego mężczyznę na świecie!

     Ona go nie całuje, ale ty powinnaś. Będziesz tego żałować później. Patrz jak niesamowicie poruszają się jego usta przy twoich...

     Przestań ją namawiać!

     Czułam się jakoś dziwnie; moje nogi zaczęły drżeć, mięśnie przestały pracować. Mój żołądek był jakby zaplątany.

     To nie mogły być motyle.

     Więc co to było?

    Czy to było pożądanie?

     Nie, nie mogło nim być. To musiało być powietrze, którego potrzebowałam. Potrzebowałam oddechu!

     Czułam jego szczękę, która ruszała się w górę i w dół, gdy wgryzał mi się w wargę.

     Może nie podobało mi się to, ale nie nienawidziłam tego. Musiało tak być dlatego, że Harry był powolny tym razem. Podczas innych pocałunków, był brutalny i starał się dominować. Gryzienie warg, tańczenie języków.

     Nienawidziłam tego. Jednak, gdy był taki wolny i namiętny, ulżyło mi, że mnie nie rani.

     Gdy nie przestaniesz, zrani cię.

     W końcu Harry odsunął głowę, prawie poczułam zawód. Pokręciłam głową na wszystkie moje głupie myśli, gdy dostrzegłam, czemu tak naprawdę mnie całował, nagle jego delikatne, ciepłe usta przeniosły się na moją klatkę piersiową. Użył swoich rąk, aby prowadzić moje po jego szyi, nagle poczułam ochotę zatopić dłonie w jego włosach.

     Nie z powodu pożądania, czy czegoś. Po prostu naprawdę lubię kręcone włosy.

     Potargała mi się koszulka, gdy Harry zaciągnął mnie za sobą do łóżka, miałam ranę na boku. Złapał za brzeg koszulki i podciągnął ją do góry, moja klatka piersiowa była obnażona. Chciałam odsunąć jego rękę, jednak koszulka potargała się bardziej. Westchnęłam na jego brutalne zachowanie.

     Wstałam zmieszana, opierałam się o ścianę, czekając co Harry zrobi. Przyłożył swoje różowe usta do mojej szyi. Zacisnęłam oczy i wbiłam się w ścianę. Jego duża dłoń zsunęła moją koszulkę, zacisnęłam usta, aby nie wydać krzyku. Dłonie przesuwał po moich plecach, przytulając mnie mocniej do niego, bawiąc się moją nagą skórą.

     Harry trafił na moje piersi, ścisnął je delikatnie. Ugryzłam się w język, powstrzymując się od krzyku, czekałam na właściwą okazję, aby wymknąć się z tego bałaganu. Jęknął, na dźwięk jego głębokiego głosu, na skórze pojawiła mi się gęsia skórka. Jego głos był taki głęboki i przerażający, ale jednocześnie atrakcyjny.

    – Jesteś taka piękna – Harry wyjęczał delikatnie, kładąc rękę na mojej szyi. Jego kciuk znalazł się pod moim uchem, palce owinął wokół. Dalej mnie trzymał, więc szanse na ucieczkę były nikłe. – I bardzo, bardzo seksowana – wyszeptał i szarpnął za włosy, zabolało, więc głowa odsunęła mi się do tyłu, szyja była bardziej wyeksponowana. Wykorzystał szansę i jeździł po niej ustami. Czułam jak ssie, gryzie i całuje, nie było to przyjemne.

     Czułam jego napięte mięśnie. Dłonie miał przyciśnięte do ściany za mną. Dalej wyczuwałam alkohol, starałam się pamiętać, że był odurzony. Jego ruchy były leniwe i powolne, jednak dalej wypełniało go pożądanie.

     Dużo rzeczy powtórzyło się z dnia, w którym się spotkaliśmy. Na przykład dzwonek, który właśnie zadzwonił.

     Zaczerpnęłam powietrza, jednak Harry zdał się tego nie słyszeć. Wzięłam to za szansę.

     Harry nie wydawał się speszony, gdy starałam się odepchnąć go. Jedyne co zrobił to uśmiechnął się i pochylił, aby znowu mnie pocałować, ale tym razem to ja byłam szybsza.

    Odepchnęłam go, popatrzył na mnie zmieszany, prześlizgnęłam się pod jego ramionami i pobiegłam do drzwi. Uśmiechnęłam się, gdy zdałam sobie sprawę, że uciekłam. Położyłam rękę na klamce. Jednak, gdy chciałam je otworzyć, one ani drgnęły.

     Zamroziło mnie, gdy zrozumiałam, że Harry je zamknął. Klucz!

     Obróciłam głowę, szukając metalowego przedmiotu. Dostrzegłam coś świecącego pod lampą, to było to.

     Nagle usłyszałam pomruk, dochodzący z ciemności za mną. – Gdzie się wybierasz, kochanie? – wymruczał, jego głos, który był głębszy niż zazwyczaj. Wlókł się w moją stronę, uśmiechając pod nosem.

     Podniosłam klucz z ziemi i wsadziłam w dziurkę, przekręcając z niesamowitą prędkością. Otworzyłam je szeroko i zatrzasnęłam, zamykając je na klucz.

     Rzuciłam się na ścianę i głęboko oddychałam. Cóż, miejmy nadzieję, że Harry nie wyłamie tych cholernych drzwi tym razem.

     Harry niczego nie rozwalił, ale słyszałam jak mówił jakieś szalone rzeczy. – To jest mój dom, znajdę ją tak czy inaczej – powiedział cicho, następnie wykrzyknął – a później będę cię pieprzyć mocniej niż kiedykolwiek! Przysięgam na Boga, posunęłaś się za daleeeeeeeko, przekroczyłaś granicę mojej tolerancji! Wyjdę stąd tak czy owak, Evelyn, dobrze o tym wiesz.  

     Pokręciłam głową i pobiegłam na dół, przeskakując do drugi stopień, stanęłam przed frontowymi drzwiami, poczułam łzę na policzku. Nie płacz. Nie płacz. Nie płacz.

     Drżąc, złapałam powietrze, szczęśliwa, że nie złamałam się.

    – Zrobię ci straszną krzywdę – Harry zaśmiał się z góry, akurat gdy otwierałam drzwi.

Louis POV

     Czekałem dość długo, aby ktoś otworzył mi drzwi. Mam nadzieję, że Harry nie zabił tej biednej dziewczyny na oczach Evelyn; mam nadzieję, że ona jest w porządku.

     Poczekałem kilka kolejnych minut. Nagle usłyszałem dźwięki w środku, tak jakby ktoś miał zamiar otworzyć drzwi. – Pieprzyć to – wyszeptałem i wyciągnąłem mój zapasowy klucz, który trzymałem w ogrodzie. Drzwi się otworzyły i natychmiast rozpoznałem wpatrzone we mnie oczy Evelyn. Wszedłem do środka, aby przeprosić za moje wcześniejsze zachowanie, ale Evelyn rzuciła się na mnie i zaczęła płakać mi w ramię.

     Stałem jak słup, nie wiedziałem co mam zrobić. Wtedy usłyszałem walenie, dochodzące z daleka. Usłyszałem głos Harry’ego, który krzyczał – Evelyn! – z jego krzyków było czuć rozbawienie, dziecinność i pijaństwo.

     Evelyn drgnęła, gdy mówił, więc położyłem ręce na jej plecach i lekko klepnąłem. – Hej, wszystko w porządku – wymamrotałem, starając się dodać jej otuchy – Co się stało, piękna?  

     Jej włosy były roztrzepane i poplątane, tak jakby ktoś chciał je wyrwać. Rzucając spojrzenie, zauważyłem, że jej koszulka była podarta w pewnych miejscach, ukazując jej ciało. Jej przestraszone oczy były podkrążone. Na szyi miała dwie ciemne malinki. Wzdrygnąłem się. Harry, coś ty zrobił?

    – H-Hary był... on próbował–- płakała, nie mogąc mówić. Objąłem ją mocniej.

    – Jesteś bezpieczna, kochanie – wyszeptałem i pocałowałem czubek jej głowy; starając się ją jakoś uspokoić – Jesteś bezpieczna.

     Póki co.

 jeśli przeczytałeś/aś zostaw komentarz :)
__________________________________________
Cześć! :) Na wstępie chcę was o coś prosić. Przeczytaj ! Zauważyłam, że jest was coraz więcej, z czego niesamowicie się z Żanetą cieszymy, jednak mamy do was prośbę, chcemy abyście po przeczytaniu zostawiali po sobie jakiś ślad, nie spam czy "fdkjgjfdk" tylko jakieś uzasadnione opinie. Tak na serio przetłumaczenie takie rozdziału zajmuje parę godzin, a wam dodanie komentarza kilka minut jak nie sekund. Byłybyśmy ogromnie wdzięczne, gdybyście o tym nie zapominali. To strasznie motywuje do dalszej pracy. Kochamy was :* Jak wrażenia po nowym rozdziale? Prawie była czerwona czcionka, ale niestety na nią za wcześnie. Louis serio myśli, że Elka tak o nim powiedziała, a przecież tak naprawdę ona nie mówiła tego o nim. Harry... czy on skrzywdzi Evelyn? Jak myślicie? Evelyn poczuła coś, coś się w niej otwiera przy każdym nowym rozdziale. Harry niepotrzebnie ją tak straszy/naciska.

→ ∞ ←

Do tego chcę was zaprosić na mój osobisty blog (o mnie, modowy, itp) > KLIK  
oraz na mój kanał na yt, nowy filmik Makeup, Hair & Outfit ✿ > KLIK

ORAZ SPECJALNIE DLA WAS ZAŁOŻYŁAM REDEMPTION ASKA > PRZEJDŹ! 

Jeśli chcesz być informowana/y o rozdziałach wpisz się do zakładki 'Informowani' >>> KLIK